Beroemde weerwolf verhalen

Beast of Gévaudan

Het beest van Gévaudan (Frans: La bête du Gévaudan) was een hondachtig dier dat in de vroegere provincie Gévaudan (het tegenwoordige departement van Lozère) mensen aanviel en doodde. Het is de Franse variant op de weerwolf. De verhalen doken voor het eerst op in de buurt van de Auvergne.

Het beest zou tussen 1764 en 1767 tussen de 60 en 123 mensen hebben gedood in de bergen van La Margeride in zuid-centraal Frankrijk. Er wordt nog steeds gespeculeerd over de exacte identiteit van het dier.

Net zoals andere weerwolfverhalen is het een populair onderwerp voor cryptozoölogisten en samenzweringstheoristen.

Aanvallen

De eerste aanval waarbij het dier beschreven werd gebeurde op 1 juni 1764. Een vrouw uit Langogne zag een grote hond uit het bos komen, die haar direct aanviel. Het dier werd door de stieren van de boerderij weggejaagd.

Het eerste officiële slachtoffer was Jeanne Boulet, die vlak bij het dorp Les Hubacs gedood werd, niet ver van Langogne.

De manier waarop het dier aanviel is ongebruikelijk voor een roofdier, het richtte zich op het hoofd, terwijl andere roofdieren zich vaak richtten op de benen of de keel. Vaak werd het hoofd vermorzeld of verwijderd. Het dier scheen ook een voorkeur te hebben voor mensen. In veel gevallen viel het mensen aan terwijl er op het zelfde moment en vlakbij ook vee en andere dieren aanwezig waren.

Door sommigen werden soortgelijke dieren, of zelfs jongen waargenomen.

Het is moeilijk om het exacte aantal slachtoffers vast te stellen. Er is een schatting gebaseerd op ambtelijke documenten waarin meer dan 198 aanvallen genoemd worden, waarbij 36 mensen gewond werden en 123 gedood. Andere bronnen hebben het over 306 aanvallen waarvan 52 gewond en 123 dood. Het dier, of de dieren, schijnen een voorkeur te hebben gehad voor vrouwen en kinderen, dit komt waarschijnlijk doordat zij vaak alleen of met z'n tweeën werken, waardoor zij relatief eenvoudige slachtoffers zijn. Mannen daarentegen werken vaak in grotere groepen en hebben vaak ook wapens waarmee zij zich kunnen verdedigen.

De jacht op het beest

Op 12 januari 1765 werd Jacques Portefaix, samen met zes vrienden, door het beest aangevallen. Ze konden hem wegjagen door bij elkaar te blijven. Deze gebeurtenis trok de aandacht van Lodewijk XV, die hen een beloning gaf van 300 livres. De koning gaf daarna een professionele wolvenjager, Jean-Charles-Marc-Antoine Vaumesle d'Enneval en zijn zoon Jean-François de opdracht om het dier te doden. Hij was persoonlijk geïnteresseerd geraakt in de materie.

De jagers kwamen met hun acht speciaal voor de wolvenjacht opgeleide bloedhonden op 17 februari 1765 aan in Clermont-Ferrand. Zij jaagden verschillende maanden op wolven omdat zij dachten dat dit de moordenaars waren. De aanvallen gingen echter gewoon door en in juni 1765 werden zij vervangen door François Antoine (die ook wel ten onrechte Antoine de Beauterne genoemd werd). Hij kwam op 22 juni aan in le Malzieu.

Op 21 september 1765 doodde Antoine een grote wolf van 80 cm hoogte, 1,7 meter lang en 60 kg. De wolf werd "Le Loup de Chazes", genoemd naar de in de buurt gelegen abdij van Chazes. Men vond het een vrij grote wolf. Antoine rapporteerde dan ook officieel: "Hierbij verklaren wij dat wij nog nooit een zo grote wolf gezien hebben. Daarom denken wij dat dit het dier is dat we zochten en dat zoveel onrust veroorzaakt heeft."

De wolf werd opgezet en naar Versailles gestuurd. Antoine was de held en ontving een groot geldbedrag plus allerlei titels en beloningen. Echter, op 2 december 1765 viel het dier opnieuw aan in la Besseyre Saint Mary, waarbij twee kinderen zwaar gewond werden. Daarna volgden nog tientallen doden.

Jean Chastel

Volgens de legende was Jean Chastel, een plaatselijke jager, de man die in Sogne d'Auvers op 19 juni 1767 een dier doodde, waarna de aanvallen geheel stopten.

Wulver

De wulver is een soort weerwolf die uitsluitend onderdeel is van de folklore van de Shetland eilanden van Schotland.

Hij wordt beschreven als een man, bedekt met kort bruin haar, maar met het hoofd van een wolf.

In tegenstelling tot de meeste weerwolven, de wulver was op zich zelf en is niet agressief, indien hij met rust gelaten werd. Hij bracht het grootste deel van zijn tijd zittend op een rots, nog steeds bekend als De Wulver's Stone , vissen, en werd gemeld dat hij af en toe vis zou hebben achter gelaten op de vensterbanken van arme gezinnen. De laatste waarneming van de Wulver`s was in het begin van de 20e eeuw.

Wolf of Ansbach

The Wolf of Ansbach was a man-eating wolf that attacked and killed an unknown number of people in the Principality of Ansbach in 1685, then a part of the Holy Roman Empire.

Initially a nuisance preying on livestock, the wolf soon began attacking women and children.

The citizens of Ansbach believed the animal to be a werewolf, a reincarnation of their late and cruel Bürgermeister, whose recent death had gone unlamented.

During an organized hunt the locals succeeded in driving the wolf from a nearby forest and chasing it down with dogs until it leaped into an uncovered well for protection.

Trapped, the wolf was slain, and its carcass paraded through the city marketplace.

It was dressed in a man's clothing and, after severing its muzzle, the crowd placed a mask, wig, and beard upon its head, giving it the appearance of the former Bürgermeister.

The wolf's body was then hanged from a gibbet for all to see until it underwent preservation for permanent display at a local museum.